Δραση : Ζαχαροπλαστική 20/11/2011

Τελικά έχουν δίκιο όταν λένε ότι τα γλυκά βλάπτουν. Ειδικά αν είναι τόοοοοοοοοοσο νόστιμα όσο αυτά.

Οι πλέον τραγικοί Ζαχαροπλάστες ιστορικά

Φωτο απο τα γλυκά γιοκ.Δεν προλάβαμε...

Δραση : Χορος 6/11/2011

Η καλύτερη δασκάλα ΧιπΧοπ που μπορείτε να βρείτε και 'όλος τυχαίως είναι Ανιχνευτριά...

Αμερικάνοι τρέμετε...

Δραση : Κααααααααααρτ 23/10/2011

Τελικά καλύτερα οι πρώτες επαφες με το τιμόνι να ήταν για όλους κάπως έτσι

Πήρε φωτιά η άσφαλτος...

ΠΙΣΤΑ ΚΑΡΤ "SAN NICOLAS"
Δυτ. Παράλια Καλαμάτας

Εκδρομή Συστήματος 1-2/10/2011

Μόλις επιστρέψαμε απο τον φιλόξενο χώρο του Αγίου Ευθυμίου που για πολλοστή φορά μας φιλοξένησε και μας προσέφερε όμορφες εμπειρίες. Τα νέα μέλη της Ομάδας και τα 5 νέα μέλη της Κοινότητας που ¨ανεβηκαν¨ στα νέα τους τμήματα αποχαιρετησαν τους παλιούς τους φίλους και τους υποδέχτηκαν οι νεοί τους αδερφοί.

Παιχνίδια ,φωνές ,τραγούδια ήταν για άλλη μια φορά το μείγμα της συνταγής που μας χάρισε άλλη μια δυνατή προσκοπική εμπειρία.

Αλεξανδρε ,Ελενη ,Κατερινα , Κωνσταντινα ,Σωτηρη καλώς ορίσατε στην παρέα μας.

ΠΑΠΕ ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2011

Για 13η φορά και 5η συνεχόμενη

Καλοκαίρι 2011

Μια πενθήμερη εκδρομή ολοκλήρωσε την προσκοπικη χρόνια της Κοινότητας

Η κοινότητα έχοντας ως βάση το δάσος της Ελάιας περασε 5 ημέρες υπαιθριας ζωής και επισκέφθηκε την Νέδα

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - Επιχείρηση «Μύτικας»

Στο διάβα των αιώνων πολλές απόπειρες έγιναν για την κατάκτηση της ψηλότερης κορυφής του Ολύμπου, του Μύτικα (2.918 μ.), αλλά μόλις το 1913 ευοδώθηκαν. Ίσως να έπαιξε αποτρεπτικό ρόλο η παρουσία και η δράση πολλών και γνωστών λήσταρχων (Γιαγκούλας, Μπαμπάνης, Λιόλιος) στο «Βουνό των Θεών». Πάντως, μέχρι τον Οκτώβριο του 1912, το μεγαλύτερο μέρος του βουνού και η κορυφή Μύτικας ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η ιστορία αναφέρει τον Άγιο Διονύσιο ως τον πρώτο σύγχρονο εξερευνητή και οδοιπόρο του Ολύμπου στις αρχές του 16ου αιώνα. Τον τίτλο διεκδικεί και ο σουλτάνος Μεχμέτ Δ' ο Κυνηγός, σύμφωνα με άλλους ιστορικούς. Τον Ιούλιο του 1780 ο γάλλος αξιωματικός του ναυτικού Σονινί προσπάθησε ανεπιτυχώς να φθάσει στις ψηλότερες κορυφές του Ολύμπου. Από τότε, οι προσπάθειες ήταν συνεχείς, μέχρι τις 2 Αυγούστου 1913, όταν δύο ελβετοί, ο Φρεντ Μπουασονά και ο Ντανιέλ Μπο-Μποβί, με οδηγό τον ντόπιο κυνηγό Χρήστο Κάκαλο, πάτησαν την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα.

Ο Φρεντ Μπουασονά (1858 - 1946) ήταν πολύ γνωστός φωτογράφος με έδρα τη Γενεύη. Με τον φακό του αποτύπωσε την Ελλάδα των αρχών του 20ου αιώνα, μέσα από μια συλλογή 7.000 φωτογραφιών. Ο Ντανιέλ Μπο-Μποβί (1870 - 1958) ήταν ποιητής και ζωγράφος, πατέρας του ελληνιστή μουσικολόγου Σαμιέλ Μπο-Μποβί.

Οι τρεις ορειβάτες ξεκίνησαν την προσπάθειά τους στις 29 Ιουλίου 1913, ακολουθώντας την κλασσική διαδρομή προς το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία. Στις 30 Ιουλίου φθάνουν στον προορισμό τους και αντικρίζουν τον Μύτικα, αλλά αποφασίζουν να επιστρέψουν στη βάση τους, επειδή νυχτώνει. Την επομένη, έχοντας πάρει το δρόμο της επιστροφής, το μετανοιώνουν και αποφασίζουν να επιχειρήσουν το μεγάλο κατόρθωμα.

Περνούν τη νύχτα μέσα σε θύελλα και την 1η Αυγούστου φτάνουν σε μια καλύβα στον Μαυρόλογγο, όπου διανυκτερεύουν. Τα χαράματα της 2ας Αυγούστου ξεκινούν την τελική τους προσπάθεια και μέσα σε ομίχλη φτάνουν στις 9 το πρωί σε μία κορυφή, την οποία θεωρούν την πιο ψηλή. Τη βαπτίζουν «Κορυφή της Νίκης», προς τιμή της Μάχης του Σαρανταπόρου (5 Οκτωβρίου 1912) και σε μια πρόχειρη κατασκευή τοποθετούν τις κάρτες τους και την ελβετική σημαία. Έξαφνα, η ομίχλη διαλύεται και ανακαλύπτουν ότι η πραγματική κορυφή βρίσκεται ακόμη πιο ψηλά. Η επιμονή του Χρήστου Κάκαλου, ο οποίος αναρριχάται ξυπόλητος, οδηγεί τους ορειβάτες στις 10:25 το πρωί στην ψηλότερη κορυφή, τον Μύτικα.

Στα χρόνια που ακολούθησαν και άλλοι ορειβάτες έγραψαν το όνομά τους στο Πάνθεον των κατακτητών του Μύτικα:

Γιώργος Κωνσταντάκος, πρώτη μοναχική ανάβαση: (20 Ιουλίου 1920).
Τασία Αποστολοπούλου και Ελένη Νομίδη από την Αθήνα, πρώτη ανάβαση από γυναίκες με οδηγό τον Χρήστο Κάκαλο. (20 Ιουλίου 1920)
Ζορζ Ντοριέ, Ηρακλής Ιωαννίδης και Κώστας Νάτσης, πρώτη χειμερινή ανάβαση. (20 Μαρτίου 1931)
Άννα Πετροχείλου, πρώτη χειμερινή ανάβαση γυναίκας. (27 Δεκεμβρίου 1953).

Ο Χρήστος Κάκκαλος συνέχισε τις αναβάσεις έως το 1972. Προς τιμή του, ένα καταφύγιο στον Όλυμπο, στα 2.660 μέτρα, φέρει το όνομά του.

Καλό Ταξίδι ΚΥΡΙΕ Μιχάλη . . .

Καλό ταξίδι Κύριε Μιχάλη . . .
όπως ήθελε να τον αποκαλούν οι φίλοι του στη Μάνη

Ο Patrick Leigh Fermor μπορεί να έχει γράψει μερικά από τα πιο διάσημα ταξιδιωτικά βιβλία και να έχει τιμηθεί γι’αυτά, όμως ίσως η σημαντικότερη ιστορία που αφήνει πίσω του -καθώς πέθανε το απόγευμα της Παρασκευής 10 Ιουνίου- είναι η περιπέτεια της ίδιας της ζωής του. Τόσο πλούσια σε εμπειρίες, τοποθεσίες και αναπάντεχες εναλλαγές, που δεν είναι καθόλου να απορείς πώς μπόρεσε αυτός, ένας Λονδρέζος, γιος ενός Sir, να αναπνεύσει τον κόσμο γύρω του, να κατανοήσει τα κρυμμένα του μυστικά, και να φωτίσει με τα βιβλία του τις πιο αδιόρατές του λεπτομέρειες.

Μεγάλος λάτρης της χώρας μας, πέρασε εδώ τα περισσότερα χρόνια της ζωής του και συνέδεσε το όνομά του με την Ελλάδα την οποία λάτρεψε, πολεμώντας σε αυτό το έδαφος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γράφοντας κλασικά βιβλία για τη Μάνη και τη Ρούμελη, και τελικά μένοντας στην Καρδαμύλη, στα νότια της Πελοποννήσου. Αν και 96, τα χρόνια της ζωής του φαντάζουν λίγα, για έναν άνθρωπο που κατάφερε όσο ελάχιστοι να συνδέσουν την διανόηση με τη δράση, σαν ένας συνδυασμός James Bond με Λόρδο Βύρωνα.

Στο Λονδίνο γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 1915. Ο πατέρας του, Sir Lewis Leigh Fermor ήταν διευθυντής του Γεωλογικού Κέντρου Ερευνών της Ινδίας, χώρα στην οποία έζησε η οικογένειά του τον πρώτο καιρό μετά την γέννησή του - χωρίς αυτόν. Γι’αυτό και στα 4 πρώτη έτη της ζωής του τον μεγάλωσε ένας αγρότης στο Νορθάμπτον, αφήνοντάς τον να τρέχει ελεύθερα ανακαλύπτοντας τα γύρω χωράφια για όσο είχε όρεξη και δύναμη.

Η ίδια δίψα για ανακάλυψη δεν άργησε να φανεί και στις αποφάσεις του Patrick. Μετά από μια επεισοδιακή εφηβεία (που τον είδε να αποβάλλεται από σχολεία λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς) και μετά το διαζύγιο των γονιών του, έφυγε στα 18 του από την Αγγλία χωρίς να έχει τελειώσει σπουδές σε τίποτα. Αντ’αυτού, πραγματοποίησε το μεγάλο του όνειρο: Να ταξιδέψει. Όσο πολύ μπορεί. Όπου μπορεί.

Το Δεκέμβριο του 1933 ξεκίνησε το Μεγάλο Ταξίδι, με ελάχιστα χρήματα για εφόδια. Από το Χουκ της Ολλανδίας διέσχισε τη Γερμανία του Hitler, πέρασε από την Τρασνυλβανία, έφτασε μέχρι την Κωνσταντινούπολη (την οποία, να σημειωθεί, πολύ συνειδητά αποκαλούσε έτσι ακριβώς, κι όχι Ισταμπούλ), σε ένα ταξίδι μέσα από μια ήπειρο που έβραζε, στο χείλος κοσμογονικής αλλαγής. Οι αναμνήσεις του, οι εμπειρίες του, τα μαθήματα ζωής που πήρε από αυτό το ταξίδια διάρκειας ενός έτους, θέλησε να τα καταγράψει. Κι έτσι κάπως γεννήθηκε η -ανολοκλήρωτη ακόμα- τριλογία που σημάδεψε το έργο του Fermor. Το 1977 δημοσιεύει το “Ένας Καιρός Δώρων” και το 1986 ακολουθεί το “Μεταξύ των Δασών και των Ποταμών”.

(Το τρίτο μέρος το ολοκλήρωνε στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων - έχοντας πλέον μάθει να γράφει σε γραφομηχανή. Είναι άγνωστο το στάδιο στο οποίο βρισκόταν, καθώς και το κατά πόσο είχε ακόμα φρέσκες αναμνήσεις περιστατικών που συνέβησαν σχεδόν 80 χρόνια πριν.)

Ναι λοιπόν, 9 χρόνια κενό ανάμεσα στα δύο αυτά βιβλία. Η γνωστή του τελειομανία ήταν κάτι που του απαγόρευσε να έχει μεγαλύτερο σύνολο έργου, όμως από την άλλη ευθύνεται για την ποιότητα των όσων γραπτών του παρέδωσε. Βιβλία πλήρη σε σκέψεις, γραμμένα με χιούμορ και οξυδέρκεια, γεμάτα με ουσιαστικές παρατηρήσεις για τα μέρη που ο συγγραφέας είχε επισκεφθεί, για τον τοπικό πολιτισμό, τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις, ακόμα και την ψυχολογία και την ταυτότητα των ντόπια. Αληθινές ηθογραφίες.

Διόλου τυχαία, μερικά από τα βιβλία που σημάδεψαν την καριέρα του, ήταν για τη Μάνη και τη Ρούμελη, περιοχές όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Στην Ελλάδα πρωτοήρθε στα 19 του, έζησε στην Αθήνα, στη Μακεδονία, σε ένα μοναστήρια στον Άθω. Η κήρυξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τον υποχρέωσε να επιστρέψει στην Αγγλία, όμως η Ελλάδα δεν έφυγε ποτέ από μέσα του. Μάλιστα, λόγω ακριβώς της σχέση του με αυτήν, τοποθετήθηκε ειδικός σύνδεσμος με την Ελλάδα στον αγγλικό στρατό. Πολέμησε στην Αλβανία και πήρε μέρος στη μάχη της Κρήτης το 1941.

Πέρασε τον επόμενο ενάμιση χρόνο με την ταυτότητα βοσκού στην Κρήτη, ως πράκτορας των Άγγλων. Ζούσε σε απομακρυσμένες σπηλιές με αποστολή να σαμποτάρει τα σχέδια των Ναζί. Κι αν αυτό σου ακούγεται σαν μέρος κάποιας Χολιγουντιανής περιπέτειας εποχής, περίμενε να φτάσουμε στο καλό κομμάτι: Ο Fermor τον Απρίλιο του 1944 ηγήθηκε της επιχείρησης απαγωγής του Γερμανού Στρατηγού Karl Kreipe.

Σχεδόν ένα μήνα διήρκησε η επιχείρηση, αρχικά με τον Fermor και τον συνεργάτη του να μεταμφιέζονται δεκανείς του γερμανικού στρατού, να σταματούν το αυτοκίνητο που μετέφερε τον Kreipe (τότε διοικητή του νησιού) και να ξεφορτώνονται τον σοφέρ και την συνοδεία του Στρατηγού. Τον έκρυψαν στο αυτοκίνητο, διέσχισαν το Ηράκλειο και διέφυγαν. Για βδομάδες προσπαθούσαν να ξεφύγουν οριστικά από τον στρατό που είχε ξεχυθεί στο κυνήγι του.

Σε μια στάση του μεγάλου αυτού ταξιδιού, κοιτώντας από μια χιονισμένη ψηλοκορφή του Όρους Ίδα, ο Kreipe ξεκίνησε την απαγγελία ενός στίχου του Ορατίου, ένα βιβλίο του οποίου κουβάλαγε πάντού μαζί του ο Fermor στη διάρκεια του μεγάλου ταξιδιού στα 18 του. Όπως θα υποθέσεις, εξεπλάγην - και ανέλαβε να συνεχίσει ο ίδιος την απαγγελία. Αδιανόητα, μετά από αυτό το περιστατικό οι δυο άντρες έγιναν κάτι σαν φίλοι.

(Και μιλώντας νωρίτερα για Χολιγουντιανές περιπέτειες, μετά κι από αυτό το περιστατικό δεν είναι καθόλου να απορείς που η ιστορία αυτής της απαγωγής έγινε όντως ταινία. To “Night ambush” του 1957 από το σπουδαίο κινηματογραφικό δίδυμο των Michael Powell & Emeric Pressburger βασίστηκε στο βιβλίο “Ill met by moonlight” του 1950 και εξιστορεί την απαγωγή του Kreipe. Τη μουσική μάλιστα υπογράφει ο Μίκης Θεοδοράκης.)

Μετά το τέλος του πολέμου ο Fermor έζησε και εργάστηκε στην Αθήνα (όπου γνώρισε και τον Σεφέρη) και έπειτα στην Πελοπόννησο. Το 1958 εξέδωσε τη “Μάνη” και το 1966 τη “Ρούμελη”. "Η αγάπη μου για την Ελλάδα είναι απόλυτη," έχει πει, κάτι που θα ήταν σαφές για οποιονδήποτε έχει διαβάσει λίγες έστω σελίδες από αυτά τα βιβλία. Το 1968 παντρεύτηκε (αν και δεν απέκτησε ποτέ παιδιά), ενώ στη διάρκεια της συναρπαστικής ζωής του τιμήθηκε με τη διάκριση OBE (μια από τις βαθμίδες ιπποτισμού της βρετανικής αυτοκρατορίας). Πριν 4 χρόνια, του αποδόθηκε η τιμή του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος της Ελλάδας, που απονέμεται σε ανθρώπους της τέχνης και του πνεύματος που ανεβάζουν το πρεστίζ της χώρας.

Όμως ό,τι διάκριση και να αναφέρεις μοιάζει λίγη, τόσο μπροστά στο έργο του μεγάλου ταξιδιωτικού συγγραφέα, όσο στη μεγάλη περιπέτεια της ζωής του, που κρύβεται πίσω από αυτό. Το BBC κάποτε τον χαρακτήρισε ως “μια συνάντηση του Indiana Jones και του Graham Greene”, και δε δυσκολεύεσαι να δεις το γιατί, μιας και τελικά η σύνοψη και μόνο της βιογραφίας του μοιάζει με το μεγαλύτερο ταξίδι όλων: εκείνο που διασχίζει ολόκληρο τον 20ο αιώνα

Δραση : Πυξ Λαξ 08/05/2011

Ένα απο ιστορικότερα πλέον συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής

Μια μικρή αναδρομή στην ιστορία τους και εκτέλεση (πραγματική σε κάποια...) γνωστών κομματίων τους.

Αντε και στη συναυλία το καλοκαίρι.

Χρόνια Πολλά στον Κλάδο Ανιχνευτών και να τα κατοστήσει!

Σήμερα έχει γενέθλια ο Κλάδος Ανιχνευτών, που ξεκίνησε Σάββατο του Λαζάρου το 1945.

Τον Απρίλιο του 1945, Σάββατο του Λαζάρου, με ειδική άδεια του Γενικού Εφόρου του Σ.Ε.Π., το Συμβούλιο του Συστήματος αποφάσισε την ανάθεση στον παλιό βαθμοφόρο Λυκοπούλων, Δημήτρη (Ραν) Αλεξάτο, την συγκρότηση ομάδας Seniors Scouts, για έφηβους 15-18 ετών, με την ονομασία ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΝΙΧΝΕΥΤΩΝ.
Ο Δ. Αλεξάτος, με τον επίσης παλιό βαθμοφόρο Τηλέμαχο Γκαζιάνη, είχαν μελετήσει ιδιαίτερα την λειτουργία αυτών των ομάδων, που ξεκίνησαν στην Γαλλία το 1937 και στην Αγγλία και στις Η.Π.Α., το 1940 και εισηγήθηκαν την πειραματική εφαρμογή του σχετικού προγράμματος, κατ΄ αρχήν στον 9ο Σύστημα και στην συνέχεια σε όλη την Ελλάδα.
Έτσι ιστορικά η Κοινότητα της 9ης, θεωρείται η πρώτη στην Ελλάδα και οι Τ. Γκαζιάνης και Δ. Αλεξάτος, οι ιδρυτές του θεσμού στον Ελληνικό Προσκοπισμό.

( Από το ημερολόγιο της πρώτης κοινότητας που είχε το τίτλο Έργα και Ημέρες.)

Ιδέες για εκδρομή

Ανοίγω αυτό το θέμα για να καταγράφουμε τυχών ιδέες που έχουμε για μέρη εκδρομών...

ΠΑΡΟΡΙ

Η Συγκεκριμένη διαδρομή είναι από τις πιο μικρές με μήκος 8.5Km. Ξεκινάει από τα 250m και φτάνει τα 800m στα πρώτα 5km της διαδρομής, αλλα είναι απότομη και συνεχόμενη, ανηφορική μέχρι το ψηλότερο σημείο της (Μονή τις Φανερωμένης 750m)

Διαβάστε περισσότερα »

Δραση : Rock Βραδιά 10/4/2011

Η δράση αφορούσε την περίοδο του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ROCK από το 1973 και μετά και επικεντρώθηκε στα πρόσωπα που το σημάδεψαν : Παύλος Σιδηρόπουλος
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Υπόγεια Ρεύματα

Η Χριστίνα και η Μυρτώ έπαιξαν με την κιθάρα και το μπάσο αρκετά χαρακτηριστικά κομμάτια

Δραση : Κηπουρική 3/4/2011

Ο σχεδιασμός έγινε...

Το χώμα έρχεται μέσα στην εβδομάδα...

Το καλοκαίρι πλησιάζει...

Ο ΚΗΠΟΣ ΘΑ ΞΑΝΑΖΩΝΤΑΝΕΨΕΙ

η ανάρτηση μένει σε έκρεμμότητα με την δέσμευση σε ένα μήνα ο κήπος να είναι αγνώριστος

Δραση : Ρεμπέτικο 20/3/2011

Η μαγεία του ρεμπέτικου σε μια δράση μίαμιση ώρας.
Που να προλάβεις να το χορτάσεις....

Τραγούδια που ακούστικαν στη Δράση:

Δραση : Οχι στα Ναρκωτικά 21/3/2011

Δραση : KEKYKAMEA 13/3/2011

27η Π.Α.Π.Ε. 28 Απριλίου - 1 Μαιου 2011

http://papeinfo.wordpress.com/

ακολουθούν φωτογραφίες

η κοινότητα πήρε μέρος και στους διαγωνισμούς Φωτογραφίας και μουσικών συγκροτημάτων με το σχήμα "Φτου Σκουληκομυρμηγκότρυπες"

Η άλλη άποιψη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Chameleon Beach VIDEO

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ "Καβγάδες στην Κιότζια"

από τη Θεατρική Διαδρομή

Πρεμιέρα της νέας της παραγωγής, με το έργο του Κάρλο Γκολντόνι
"Καβγάδες στην Κιότζια" θα κάνει η Θεατρική Διαδρομή την
Παρασκευή 1 Απρίλη στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας.
Η σκηνοθεσία είναι του Μιχάλη Ζωγραφίδη, η μουσική της Κωνσταντίνας Κορμά
και τα σκηνικά της Λίλας Μπελιβανάκη.
Το έργο εξελίσσεται στα μέσα του 18ου αιώνα σε μια
παραθαλάσσια, γειτονική πόλη της Βενετίας, την Κιότζια.
Οι κάτοικοί της, άνθρωποι του μόχθου και της θάλασσας,
ζωντανοί, με λαμπερό ταμπεραμέντο μπλέκονται συνέχεια σε καυγάδες.

Δραση : Αποκριατικο Πάρτυ 4/3/2011

Με φετινό θέμα.....

ΙΠΤΑΜΕΝΟ DISCO

Εκδρομή : Γιαλοβα 19-20/02/2011

Η εκδρομή είχε απ'όλα

Έρευνα
Παιχνίδι
Γέλιο
Εξερεύνηση

Επισκεφθήκαμε το Διβάρι και με την βοήθεια του κ. Λυμπερόπουλου από την Ορνιθολογική συγκεντρώσαμε πολλές πληροφορίες για τον Χαμαιλέοντα και το περιβάλλον του.

Διανυκτερέυσαμε στο χωριό Καραμανώλη ή Γλυφάδα και το πρωί ανακαλύψαμε τον εντυπωσιακό Καταρράχτη Καλάμαρη και μαζέψαμε ορχιδεές.

Ευχαριστούμε τους γονείς ,τους θείους και την γιαγιά της Χριστίνας για την φιλοξενία και την βοήθεια που μας πρόσφεραν